Otwarte Seminarium Naukowe Centrum: Karolina Koprowska, Rozczarowanie i nadzieja – dwa dyskursy o przyszłości Żydów w powojennej Polsce
Otwarte Seminarium Naukowe
Karolina Koprowska
"Rozczarowanie i nadzieja – dwa dyskursy o przyszłości Żydów w powojennej Polsce"
Spotkanie odbędzie się w
środę 10 grudnia br. w sali 161 w Pałacu Staszica (ul. Nowy Świat 72) o godz. 11.00...
Premiera książki Karolin Panz pt. Chciałabym opowiedzieć jak zginęło miasto
10 grudnia o godz. 18.00 zapraszamy do Muzeum POLIN na premierę książki Karoliny Panz pt. "Chciałabym opowiedzieć jak zginęło miasto. Zagłada żydowskich mieszkańców Nowego Targu". Z autorką rozmawiać będzie Anna Bikont
Postanowiłam, że odtworzę i opiszę h...
CfP: International Summer School „Innovative Perspectives on Holocaust Research: Sources, Methods, and Digital Tools"
UPDATE: NEW DEADLINE: DECEMBER 7, 2025
International Summer School
„Innovative Perspectives on Holocaust Research: Sources, Me...
Spotkanie z Michałem Kowalskim wokół sokołowsko-węgrowskiego rozdziału DALEJ JEST NOC
Zapraszamy na spotkanie autorskie z Michałem Kowalskim autorem rozdziału dotyczącego powiatu sokołowsko-węgrowskiego w książce "OTO WIDAĆ i OTO SŁYCHAĆ. Świadkowie Zagłady w okupowanej Polsce"
...
Program seminariów naukowych Centrum na semestr zimowy 2025
Już za niespełna miesiąc wracamy z cyklem seminariów naukowych, na które serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych!
Seminaria będą się odbywać w drugą lub trzecią środę miesiąca, stacjonarnie w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN (ul. Nowy Świat 72, sala 161) ...
Centrum Badań nad Zagładą Żydów ul. Nowy Świat 72, 00-330 Warszawa; Palac Staszica pok. 120 e-mail: centrum@holocaustresearch.pl
Nowe wydanie 'Pustej wody'
Nowe wydanie 'Pustej wody'
01.02.2010 09:50:57
Nakładem tCHu, doM wYdawniczy ukazało się najnowsze wydanie PUSTEJ WODY. Wspomnień z getta warszawskiego Krystyny Żywulskiej. Polecamy!
PUSTA WODA
Wspomnienia z getta warszawskiego Krystyna Żywulska
Pusta woda została napisana niemal dwadzieścia lat po tomie wspomnień Przeżyłam Oświęcim. Uważając, że ludzkość wciąż nie wyciągnęła należytych wniosków z lat wojny — zbrodni, pogardy i hańby, autorka postanowiła przemówić ponownie. Napisała jedną z najdobitniej antyrasistowskich książek swego czasu — opisuje czyny ludzi dobrych i złych, wykolejonych, zdemoralizowanych i czystych: tak Niemców, Polaków, jak i Żydów. Ale przedstawia też, jak pojmowanie dobra i zła potrafiło objawić swą względność, co zależało od ciśnienia okrutnych okoliczności, wobec jakich ludzie byli stawiani. Pamięć doświadczeń zdobytych w ciągu dwu długich, strasznych lat, które autorka spędziła w getcie, stanowi bogactwo wiedzy, światło, które może dopomóc nam wszystkim w rozjaśnieniu przyszłości.
Matka Soni, starając się stworzyć w nieludzkich warunkach getta pozory normalności, stawiała na ogniu garnek, lecz nie mając nic, co można by doń wrzucić, gotowała „pustą” wodę. Żeby oszukać głód, żeby odpędzić i zwieść wszechobecny strach.
Książka opowiada też o szaleńczej ucieczce z getta, o udziale w polskim ruchu oporu. Pokazuje prawdę - bez uprzedzeń narodowych, rasowych, czy religijnych, wskazując też niebezpieczeństwa, jakie niesie skupianie się na owych różnicach. Zawiera obiektywne spojrzenie na czas pieców, ale też uświadamia nam istnienie pułapek czyhających na każdego, kto kusi się o ferowanie wyroków na temat przeszłości.
Najwyższą wartością jest człowiek — mówi Żywulska. I ta piękna książka jest świadectwem próby, ale i hymnem pochwalnym człowieczeństwa.
Krystyna Żywulska, urodzona jako Zofia (Sonia) Landau 10 maja 1918 w Łodzi, była pisarką, felietonistką, autorką tekstów piosenek i graficzką. W 1939 rozpoczęła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, przerwane wybuchem II Wojny Światowej. W 1941 wraz z rodziną została przesiedlona do warszawskiego getta.
Po ucieczce stamtąd działała w ruchu oporu pod przybranym nazwiskiem Krystyny Żywulskiej. W 1943 została aresztowana przez gestapo, przesłuchiwana na Szucha, przewieziona na Pawiak, a wreszcie osadzona w obozie Auschwitz-Birkenau. Uciekła w czasie jego dramatycznej ewakuacji. Po 1968 roku, gdy jej synowie z powodu żydowskiego pochodzenia zostali zmuszeni do opuszczenia Polski, wyjechała do Monachium. Umarła na białaczkę 1 sierpnia 1992 roku i została pochowana w Düsseldorfie.
Debiutowała w 1946 tomem wspomnień Przeżyłam Oświęcim, stanowiącym zapis wstrząsających obrazów z życia w obozie. Równolegle ukazały się Wiersze oświęcimskie. W 1963 wydano po raz pierwszy Pustą wodę.
Autorka tekstów dla kabaretów „Wagabunda” i „U Lopka”, a także piosenek, z których najbardziej znane to: Dopóki życie trwa, Taka jestem zakochana, Żyje się raz, Tańcz ze mną, tańcz (do filmu Kochajmy Syrenki z 1966 r.), Ty i ja i noc (do filmu Kulig z 1968 r.).